My trip to Dublin

Haigh y'all,

Zoals vele van jullie weten ben ik afgelopen zondag alleen naar Ierland afgereisd om even twee daagjes Dublin te gaan verkennen. Dit heb ik gedaan, omdat ik even uit de alledaagse sleur wilde ontsnappen en het was spotgoedkoop. Daarnaast hoorde ik veel goede verhalen over Dublin, dus dit was mijn kans! Ik heb een dagboek bijgehouden en die ga ik nu met jullie delen. Inclusief een paar foto's. Op mijn Facebook zullen ook foto's en video's komen te staan, omdat ik het altijd leuk vind om hier zelf op terug te kunnen kijken haha. Let's do this!

Zondag 8 mei 2016
09.55: Over 10 minuten wordt bekendgemaakt naar welke gate ik moet om naar Dublin te vliegen. Mijn eerste keer alleen op reis. Het enige dat ik mijn moeder geef deze Moederdag zijn zorgen. Volgens mij heb ik een (sowieso persoonlijk) record gevestigd door binnen 20 minuten van de bus naar de gate te gaan, terwijl ik een oudere vrouw heb geholpen met haar telefoon en ook nog batterijen heb gekocht voor mijn camera. Mochten dat toch de verkeerde zijn (waren ze niet gelukkig), dan heb ik in ieder geval dit boekje nog. 5 Minuten over tijd zit ik in het vliegtuig en vraag me af hoe lang het gaat duren voor alle andere mensen hun plek hebben gevonden. Ik vraag mij ook af hoe ze het voor elkaar krijgen om mensen met hoogtevrees (lees: ik) altijd bij het raam te laten zitten. Gelukkig is het een zomerse dag in mijn vertrouwde kikkerlandje en kan ik alles goed zien! Mijn oorddoppen gaan en ik ben er klaar voor! Denk ik...
12.10: Na veel wolken, bergen en wateren van bovenaf bekeken te hebben ben ik dan geland in Ierland. Let op! Het is hier één uur vroeger.
13.40: Na een busreis van een uur, en de weg vragen aan de Italiaan naast mij die de weg ook niet wist, zit ik dan in de woonkamer van mijn hostel: Avalon House. Eigenlijk ziet het er een beetje uit als het studentenhuis van mijn buren. Kunst, landkaarten en uitgeprinte A4tjes met grappige teksten versieren de muren terwijl de uitgezakte, nep leren banken en afgekeurde bistro stoelen de mensen van zitplekken voorzien. Het café aan de voorkant van het hostel heeft een koffiehuis sfeer en ik voel mij er meteen thuis. Behalve dan dat ik thuis normale stekkers heb en ik geen wereldstekker heb meegenomen... oeps! Gelukkig staat er op zo'n uitgeprint A4tje op de muur links van mij, dat deze te krijgen zijn voor €4. Als ik mijn telefoon niet meer kan missen, hoef ik mij dus geen zorgen te maken. Gelukkig is het 18 graden met zon en zit er een prachtig park praktisch om de hoek. Nadat ik mijn niet waardevolle spullen op mijn bed heb gedropt (helemaal blij met het bovenste bed), mijn camera van batterijen heb voorzien en de wc heb getest, trek ik erop uit.
14.40: Mijn eerste stop: St. Green's Park. Het is te lekker weer om hier niet tussen de locals en andere toeristen te gaan liggen. Het leuke is, dat ik achter een groep Nederlandse studenten lig die geen idee hebben dat ik ze kan verstaan. Tot nu toe gaat het gesprek over cola bij het eten en zeurende kinderen die buikpijn krijgen na het eten van een zak chips. Niet al te boeiende gesprekken voor mij dus. Het park is prachtig en levendig. Ik ga hier eventjes van de zon genieten terwijl ik de rest van mijn eerste wandeling ga uitstippelen. 
16.15: Ik blijf mij verbazen over deze stad. Ik zit nu in de tuin van Trinity College en er zijn een stel Belgen naast me komen zonnen. Ondertussen ben ik bij Dublin Castle, Chester Beatty Library, Saint Patricks Cathedral en de Bank of Ireland geweest. Ik ben ook al één boek rijken: Irish Ghost Stories. Om bij Trinity College te komen heb ik een klein stukje langs de Liffey gelopen (Grote rivier in Dublin), maar ook dwars door de pubstraten van Temple Bar. Wat een gave sfeer hangt daar! Live muziek, bier (als je Guiness bier kunt noemen) en mensen verkleed alsof het nog steeds St. Patrick's Day is. Dit betekent al wel dat route 3 uit mijn boekje ten einde is. Tenminste, wat ik daarvan wilde bezoeken. Voor nu ga ik genieten van de laatste zonnestralen van de dag en kijken welke Ghost Stories ik kan lezen zonder vannacht wakker te liggen. Daarna terug naar Temple Bar voor wat Iers eten en een slechte pint met goede muziek en wie weet wat voor gezelschap!
17.45: Echt goedkoop is het hier niet qua restaurants. Natuurlijk is een snelle hap altijd te krijgen, maar ik ben benieuwd naar de Irish Stew: lamsvlees, aardappel en wortel in een bouillon. Het eten liet nog geen 5 minuten op zich wachten in The Shack Restaurant en de wijn nog geen 2 minuten die mij goed is aangeraden. Ook al betaal ik voor dit glas maar liefst €6,50 het is wel het geld waard. De sfeer en de bediening zijn ook zeker goed. Enige nadeel: ik kan na een kwartier al weer buiten staan. Dat is niet wat je verwacht als je uiteten gaat in een restaurant, maar dat kan er ook aan liggen dat ik alleen ben. Gelukkig is de ober zo slim om mij de desert kaart te geven. Deze "darling" neemt de hot apple crumble en gaat genieten van iedere hap die niet in haar Hollandse dieet past. Een goede bodem is gelegd, na het betalen van €28,95 voor het diner, om de Guiness te gaan proeven in de pubs van Dublin.

Maandag 9 mei 2016
08.00: Ik zit te ontbijten bij The Bald Barista, die bekend staat om zijn sierwerkjes in de koffie. Het is vroeg, maar het zit al aardig vol. Gisteren heb ik "The Celt" niet meer gevonden en Temple Bar was mij te druk en ben ik lekker terug gegaan naar mijn hostel. Na een prima douche en een plug adapter te hebben aangeschaft ben ik om half tien lokale tijd gaan slapen. Waarschijnlijk kon ik er daarom al om 7uur uit vanochtend. Na het ontbijtje met sausages en een croissant loop ik naar het oude centrum van Dublin aan de noordkant van de Liffey.
11.50 Anderhalf uur door een totaal ander stadsdeel lopen scheen niet zo effectief te zijn. Daarna nog in een bus stappen die de verkeerde kant op gaat al helemaal niet. dan maar in de goede bus naar het einde van de route om daar 2,5 uur later dan gepland aan de daadwerkelijke route te beginnen. De gebouwen zijn hier groots en heerlijk ouderwets. Ze staan tussen multinationals geplaatst, waar ik een warme Starbucks koffie heb weten te scoren. Net op tijd, want toen begon het hard te regenen. Volgens mij beleven de Ierse mannen er veel plezier aan om een meisje zonder paraplu te zien, want ik heb een aantal opmerkingen gekregen. Degene die ik het mooiste vond was "always be prepared for the unexpected". Zelfs in mijn hostel hangt een bordje met aan de ene kant de tekst "it's raining... again" en op de andere kant : it's not raining... yet". Absoluut waar dus. Het was gisteren gewoon zomer voor Ierse begrippen als ik ze zo hoor praten. Alhoewel ik dit schrijf op een bankje aan de Liffey met de zon in mijn gezicht en het prachtige Common House in mijn rug.
13.40 Croppies Memorial Park. Weer een prachtig groen park gevonden in deze drukke stad. Na een heerlijke wandeling langs de rivier, besloot ik toch om naar het Nationaal Museum te lopen voor een stukje geschiedenis van Dublin. Daar aangekomen, blijkt deze dicht te zijn op maandag. Voortaan deze dingen toch beter controleren en plannen. Ik ga nog een stukje doorlopen om te kijken of de Dublin Zoo wel open is.
14.50 Die is gelukkig wel open! Ik was ook nog eens op tijd voor de zeeleeuwenshow, het voeren van de pinguïns en de uitleg bij de gorilla's. Weer kwamen er zo nu en dan een paar regendruppels uit de lucht vallen dus gun ik mijn voeten (en ondertussen eigenlijk mijn hele benen) wat rust. Ik heb goed uitzicht op een kudde giraffes en zebra's die, net als ik vandaag, maar een beetje heen en weer lopen. Nu de "regen" weer is gestopt ga ik de rest van het Afrikaanse land verkennen. 
17.55: Met blaren op mijn voeten ben ik aangekomen bij mij hostel. Wederom met een omweg kwam ik dan in mijn kamer, aangezien mijn toegangspas het ineens niet meer deed bij mijn kamer, en ging gelijk douchen. Nu geef ik mijn voeten even wat rust, voordat ik op zoek ga naar voedsel. Het is wel leuk om typische Ierse meisjes te zien lopen. Je kent ze wel, oranje gezicht, getekende wenkbrauwen en ze denken dat een legging als een broek gedragen kan worden. Als ik het zo bekijk is het best een belediging toen een andere toerist mij aansprak om de weg te vragen.
19.05 Met een volle kebab maag, met dank aan Abra Kebabra, ben ik beland in Peadar Kearney's pub. Een local met gitaar en onmisbare mondharmonica speelt live muziek, terwijl de Dublinners hier genieten van hun biertje. Net als ik. De mannen hier zitten niet verlegen om een praatje en laten mij met trots hun tabak uit "Holland" zien. Want, he, The Netherlands is echt te moeilijk voor ze. De belastingen schijnen hier veel hoger te liggen, terwijl ik €4,20 voor een halve liter bier niet zoveel vind. Misschien drinken Ieren daarom welke dag bier, dat is het enige betaalbare hier! Ineens komt de eigenaar naar mij toe gelopen of ik een recensie wil schrijven op Tripadvisor. Geen wonder dat hij een "Certificate Of Excellence" aan de muur heeft hangen, maar ik vind het ook oprecht leuk hier.

Ook al is het jammer dat ik deze reis met niemand heb kunnen delen, ik ben er een rijker mens door geworden. De mensen hier zijn super vriendelijk en extravert. De stad straalt een geschiedenis uit die mooie normen en waarden heeft achtergelaten in de harten van de Dublinners. Toch ben ik, maar vooral mijn voeten, blij dat ik morgenochtend weer terugga naar huis. Ik kijk uit naar mijn eigen bedje en om mijn verhalen met mijn vrienden te delen. Als ik straks in juli naar Spanje ga zal ik beide echt missen. Toch wordt dat, net als dit avontuur in Dublin, alle moeite waard en onvergetelijk. 

Slán! 

p.s. als je dit helemaal hebt gelezen heb ik alle respect voor je haha