50 tinten bruiner

Eindelijk is het me gelukt: Ik ben even bruin als de Spanjaarden nu! Ik kwam aan als een blank meisje met donkerblond/ bruin haar en ik zal terugkeren als een blondere en bruinere variant van mezelf. Dit heeft gezorgd voor grote lachsalvo's van de familie, waardoor de spanning van de afgelopen tijd wat gezakt is. Beide ouders zijn weer aan het werk, waardoor zij in een beter humeur verkeren en ik en de kids ons eigen tempo kunnen aanhouden. Laat ik even samenvatten wat ik heb meegemaakt sinds mijn laatste blog.

Op vrijdag ben ik met Lea naar Cádiz geweest met de boot. Het duurde even voordat ik mijn gastouders had overtuigd dat ik de fiets niet weer in de steek zou laten (oeps, gelogen) en ik kon gaan. Samen met Lea ben ik naar de haven gefietst met volle wind tegen. Ja, de levante wind was er nog steeds en de hoofdpijnen die die opleverde was ik meer dan beu, maar ik moest en zou naar Cádiz gaan. We kregen echter meteen te horen dat we met de bus terug moesten, omdat ze de boot niet lieten varen met die wind midden in de nacht. Hierdoor konden we onze fietsen niet meenemen en hebben we ze maar binnen het hek aan de ketting gelegd. Onthoud dit. 

In Cádiz hebben we mooie gebouwen gezien, de prachtige zonsondergang over de volle breedte van het eiland en we hebben het lekkerste ijs op van de meest vriendelijke Spanjaard. Die man was trouwens helemaal gefascineerd dat ik uit Nederland kwam en gaf me een extra schep vanille-cookie ijs, omdat hij mijn mening erover wilde. Muy rico was zeker niet gelogen en hij vond het fantastisch dat ik het in het Spaans zei. Dat leverde gelijk wat tips op voor het avondeten. Ik was zo gelukkig toen ik eindelijk 'albondigas' op het menu zag staan, en zo ongelukkig toen bleek dat de slappe friet dezelfde olie was gefrituurd als de tortilla con camarones (mini garnaaltjes). We hadden wat geshopt en gingen daarna van het uitzicht genieten met een mojito. Ik was blij dat ik een lange broek en een blouse met driekwart mouw had gekocht, want het waaide flink en als de zon onder is voelt het al snel ijskoud aan. Vooral na middernacht, toen de bus 35 minuten te laat was en Lea naast mij zowat zat te klappertanden in haar korte broek en t-shirt. Terug aangekomen in El puerto, was het hek dicht waarachter onze fietsen stonden! Lea:"how are we getting our bikes back now? You're host parents will kill you if you don't show up with a bike." Me:"simple. like this!" Ik tilde het hek uit de betonblokken en legde deze even opzij. Lea:"ah we are breaking in, okay!" Op het moment dat we onze fietsen van het slot hadden en ik me om wilde draaien om het hek weer netjes terug te zetten, kwam de vrouwelijke bewaakster met een hoop Spaans geschreeuw voor me staan. Ik keek naar Lea, die er ook niks van begreep en toen vroeg de vrouw: "ENTIENDES??" No, ik begrijp je niet. En toen zei ze:"one time, last warning". Oké, ik kom hier toch niet meer terug! Om half vier was ik blij dat ik mijn bedje had gevonden, aangezien de planning een uur of 2 was...

Op zaterdagavond moest ik oppassen op Pati. De rest van het gezin was naar feestjes, dus wij gingen ons eigen feestje maken. Met de Spaanse variant van spele.nl vermaakten we ons prima totdat de jongen van de Burger King onze bestelling kwam afleveren (die vervolgens 2 minuten lang opzoek ging naar een bakje bbq saus ie we ongeopend weggegooid hebben). Ik zette een film aan en na de eerste film was het pas 11.00. Tijd voor ijs en nog een film! Een heerlijke meidenavond vol gelach, ondanks de grote taalbarriere. Uiteindelijk viel ik op de bank in slaap en toen ik wakker schrok heb ik alles afgesloten en gevraagd of zij ook naar bed ging en ben ik naar mijn kamer vertrokken. De volgende dag vertelden de ouders mij dat ze om 4 uur 's nachts nog klaarwakker in bed lag te lezen. Ik was dankbaar dat ze überhaupt naar bed was gegaan voordat de ouders thuis kwamen.

Zondag was een heerlijke relax dag die ik heb afgesloten met een stel Duitse meiden en een Ierse jongen in een Italiaans restaurant. De pizza (zonder kaas) was heerlijk en het toetje dat ik daarna in de lounge bar bestelde was de hemel op mijn smaakpapillen. Warme chocoladecake in een zee van chocolade saus, slagroom en een bolletje vanille ijs. Ik heb heel veel plezier gehad met deze meiden en op maandag heb ik meteen weer met Carina afgesproken op het strand, omdat we nog lang niet uitgekletst waren. Dit eindigde in een etentje met Lea. Het kan soms spontaan gaan zullen we maar zeggen.

Dinsdag was mijn vader jarig en heb ik een half uur met mijn familie op Skype gepraat, Dit maakte voor mij alleen maar duidelijk dat ik mijn portie avontuur hier wel heb gehad, maar nog moet genieten van de tijd die ik met mijn nieuwe vriendinnen en het strand kan doorbrengen. Op woensdag dan ook maar meteen de hele middag en avond aan het strand gelegen. 

Vanavond is het weer tijd om naar Bugalu te gaan! Helaas gaan er ook veel meiden naar een concert van een Spaanse zangeres (waar ik nog nooit van gehoord heb en dus ook geen 36 euro voor een kaartje ga betalen), waardoor ik denk dat ik weer alleen met Lea eindig, maar hopelijk ook met Poppy en haar vrienden van het taleninstituut Spark. Morgen gaan we in ieder geval met een heel stel meiden echt stappen. Hopelijk komen we nu wel de clubs binnen.

Dit weekend ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil, aangezien Pati van vrijdagavond tot en met zondagavond zelf weg is met vriendinnen. Nu stond Granada nog op mijn lijstje, remember? Trein heen en terug is al 80 euro, bus 60 en de reis is tussen de 4 en 6 uur. Wat betekent dat ik er zou moeten overnachten en aantal keer moet eten, waardoor het tripje al snel de 100 euro passeert. Ik heb foto's bekeken en met verschillende mensen gesproken en eerlijk gezegd is de alhambra in Granada (een prachtig groot gebouw, echt prachtig) mij dat geld niet waard. Na Córdoba, Sevilla en Cádiz denk ik dat het mooiste wel gezien heb en ook geen zin meer heb in twee dagen door de hitte slenteren. Gelukkig kwam het Vlaamse meisje Lore met een alternatief! Het is haar laatste weekend hier en we balen ervan dat we elkaar nog niet ontmoet hebben. Jerez is een stad dichtbij, zeker mooi (ik ben er al eens doorheen gereden) en op de terug weg kan ik nog de toerist uithangen in El Puerto zelf. Alvast wat bedankjes kopen voor mijn gastgezin, sightseeing, shoppen (niet te veel, geld en de ruimte in mijn koffer zijn niet eindeloos) en lekker uiteten met iemand die mijn taal spreekt klinkt mij veel aantrekkelijker in de oren. Dus waarschijnlijk wordt het dat... en dan op zondag bijkomen en wie weet wat nog meer. 

Je zult het wel weer lezen in mijn volgende blog.

¡Hasta proxima semana!