Zonder WiFi verder....

Ja, zo is het. Normaal gesproken ging ik met de kids elke avond wel even bij een tante langs, omdat die wel WiFi hebben. Zij is alleen teruggegaan naar haar normale huis, dus de maand augustus wordt het zoeken naar WiFi en mijn internetbundel niet te vaak gebruiken. Het contact met thuis zal dus wat minder worden voor mij, maar het contact hier met de andere au-pairs wordt alleen maar beter!

Op donderdagavond is er een soort meeting van iedereen die in Spanje werkt/studeert bij een café in het centrum. Het is er echt een mix van culturen en iedereen doet zijn best om zoveel mogelijk talen te spreken. Zo moest ik mijn best doen om Spaans te spreken en het meisje tegenover mij om Engels te spreken. Tussendoor hier en daar nog wat Duits en ik zal nooit meer vergeten hoe ze in Tsjechië elkaar begroeten: “Ahoy!”. Het was een hele leuke en gezellige avond en ik ga zeker proberen om er iedere donderdagavond naar toe te gaan.

Op zaterdag ben ik om 5 uur ’s ochtends opgestaan, om de trein van 7 uur te kunnen pakken naar Córdoba. Samen met een Engels meisje Poppy en een Frans meisje Manón ging ik de 3 uur durende treinreis tegemoet. Trouwens, veel respect voor Poppy die tegen mij in het Engels sprak en tegen Manón in het Spaans en ook voor Manón die zo hard probeerde om een woordje Engels te spreken. En ja, ook ben ik best trots op mezelf dat ik weer eens volle zinnen kon formuleren in het Spaans. Na het ontbijt met churros en gesmolten chocola (lekker gezond weer), sloot een vriend van Manón aan: Thomas. Met z’n vieren zijn we de Moskee en de Kerk gaan bezoeken, die beide enorm groot en indrukwekkend waren. Toen was het wel weer tijd voor een Spaanse lunch: tapas! Thomas was zo’n beetje de hele kaart voor mij en Poppy aan het vertalen, maar we hebben uiteindelijk lekker gegeten onder het genot van een ijskoud biertje. Wat nodig was, want inmiddels was het 38 graden. We hebben nog de klokkentoren beklommen en zijn daarna door de Joodse buurt gaan rondwandelen, uiteraard wel in de schaduw. Daar hebben we wat gewinkeld, ijsje gehaald en nog wat gedronken voordat Poppy en ik ons gingen voorbereiden op de terugweg. Rond 18uur vielen we bijna in slaap op het terras, maar toen we eenmaal bij het station waren hadden we het zo gezellig samen dat er van slapen niks terecht is gekomen. Rond middernacht was ik dan eindelijk met blaren op mijn voeten en een voldaan gevoel terug bij mij host familie. Die, samen met 6 vriendinnen van Pati, naar Puerto Cherry waren aangezien de meiden tijdens hun pyjama party nog een fotoshoot bij de boten daar wilde houden. Logisch natuurlijk, in je pyjama om 1 uur ’s nachts bij een boot poseren terwijl je 11 jaar oud bent. Rond 2 uur waren ze thuis en kon ik ook eindelijk slapen. Dat gold niet voor Pati, die is tot half 8 in de ochtend wakker gebleven met haar vriendinnen en waren de volgende dag geen klap waard.

Vond ik niet zo erg, want ik moest ook bijkomen van mijn dagje uit. Op zondagmiddag ben ik nog naar het strand gegaan met een au-pair die hier net is aangekomen: Kasia. Zij is Pools, 21 jaar en was vorig jaar ook al au-pair maar dan in Frankrijk. Het was ook weer erg leuk om haar te leren kennen, ondanks dat haar Fans en Spaans beter is dan haar Engels. Ik heb tegen haar gezegd dat we komende week in Puerto Cherry met een groepje willen gaan eten en drankjes doen in de avond en dat ze ook moet proberen om op donderdagavonden naar dat café te komen.

Verder staat er volgend weekend Sevilla op de planning! Dit wilde ik al doen voordat ik het hele au-pair idee had en nu is het dan bijna zover. Ik ga naar Sevilla! Córdoba was prachtig, maar nu komt het echte cultuursnuiven pas. Verder staan Cádiz en Granada ook nog wel op het lijstje, maar dat zullen we nog wel zien of dat er van komt. Ik zou zeggen: jullie veel plezier nog daar, ook al is de Tilburgse Kermis voorbij (ja dat was toch een beetje jammer dat ik die gemist heb), of op vakantie en…

Hasta pronto